เกี่ยวกับเรา
ยากลาย เป็นที่เลื่องลือมาตั้งแต่สมัยก่อน ระยะเวลา 100 กว่าปีผ่านมา ดินแดนแถบลุ่มแม่น้ำกลายสองฝั่งแม่น้ำกลาย ครอบคลุมพื้นที่อำเภอท่าศาลา และอำเภอนบพิตำ(ที่แยกเป็นอำเภอใหม่)จากพื้นที่ของอำเภอท่าศาลา บริเวณ ตำบลสระแก้ว ตำบลกลาย ตำบลตลิ่งชัน บริเวณแถบนี้ เป็นพื้นที่แม่น้ำกลายไหลผ่านทำให้มีความอุดมสมบูรณ์ ยามน้ำหลากได้พัดพานำความอุดมสมบูรณ์ของแร่ธาตุทำให้เป็นที่กล่าวขานว่ายาเส้นที่มาจากพื้นที่ตำบลกลาย มีกลิ่น และรสชาติยากลาย มีกลิ่นฉุน ไม่เหมือนที่อื่น คอยาเส้นมักจะนิยมบริโภค จนเป็นที่รู้จัก ถ้าจะสูบยาเส้น ควรจะเป็นยากลาย นามชื่อเลื่องลือ กล่าวขานในหมู่ผู้สูบนิยมชมชอบ พ่อค้ายาเส้นจึงบอกที่มี ว่า “ยากลาย”
วิธีการทำยาเส้น
ยากลายเป็นยาเส้นที่มีชื่อเสียงเป็นที่รู้กันดี ในแง่คุณภาพของเส้นยากล่าวกันว่าเส้นจะเล็กนิ่ม ไม่หยาบแข็ง สีคล้ำ สีน้ำมันดิน ไม่แห้งหยาบกระด้าง และที่ขึ้นชื่อลือชามากที่สุดในด้านรสชาติ เป็นยาเส้นที่มีรสฉุน มีความเมาจัด ซึ่งสิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่ชาวไร่ภูมิใจมาก ชาวไร่ยากลายเล่าว่านอกคุณภาพของดินและลักษณะอากาศที่เหมาะสมกับยาสูบชนิดนี้แล้ว เขาเชื่อว่าเทคนิคและวิธีการต่าง ๆ ของระยะเวลาการเก็บ การบ่มใบยาการหั่นตลอดจนการเก็บรักษายาเส้น เป็นสิ่งที่สำคัญที่ช่วยให้ยากลายมีคุณลักษณะเหล่านั้น กลวิธีผลิตยากลาย เริ่มตั้งแต่การเก็บใบยาสูบ เมื่อชาวไร่รู้ว่าถึงเวลาจะเก็บได้แล้ว เขาจะแบ่งใบยาออกเป็น ๓ พวก คือ ตีนยา ได้แก่ใบยาสูบที่อยู่ส่วนล่างของลำต้น คือส่วนโคนต้นนับจากพื้นดินมา ๕ – ๖ ใบ ตีนยาจะมีคุณภาพต่ำไม่ฉุนจัดเหมือนใบส่วนอื่น ๆ กลางยา ได้แก่ใบยาสูบที่ถัดจากตีนยาขึ้นมานับตั้งแต่ใบที่ ๗ – ๑๑ หรือใบที่ ๑๒ กลางยามีจำนวนราว ๕ – ๖ ใบ กลางยามีคุณภาพดีกว่าและราคาสูงกว่าตีนยา ยอดยา คือส่วนที่เหลือทั้งหมดมีประมาณ ๘-๑๐ ใบ จัดเป็นใบยาประเภทที่ดีที่สุดรสฉุนจัดที่สุดและราคาแพงมากที่สุด เรียกกันว่า “ ยายอด” ๙ ทั้งสามพวกนี้จะมีราคาที่ต่างกัน ระดับความเมาก็ต่างเช่นเดียวกัน
ยาเส้นมีหลายชนิดมีหลัก ๆ ที่สำคัญ
- ยาเส้นโคกเมา
- ยาเส้นนคร
- ยาเส้นสุราด
ประโยชน์ของยากลายหรือยาเส้น
ยากลาย เป็นยารักษาโรคได้อีกด้วย ชาวบ้านมักนำยากลายเป็นยา เช่น รักษาฟันผุ โดยการใช้ยากลายเหนียดไว้ที่ฟันเพื่อป้องกันหนอนกินฟันและทำให้ฟันไม่ผุ หรือใช้รักษาแผลของสัตว์เลี้ยง เช่นวัว ควาย โดยเอายากลายไปโป๊ะไว้ที่แผน ทำให้ไม่เป็นหนอน แผลก็จะหายโดยเร็ว บางครั้งก็ใช้เป็นยาเบื่อ เช่นใช้เส้นยากลายผสมกับปูนที่ใช้กินกับหมากเบื่อปลิง หรือบางครั้งชาวบ้านก็นำมาเผาเป็นยาไล่ยุงก็ได้ จะเห็นได้ว่ายากลายเป็นพืชเศรษฐกิจที่สำคัญของคนลุ่มน้ำกลาย เพราะใช้ทั้งบริโภค จำหน่าย จ่ายแจกแลกเปลี่ยน ตลอดจนเป็นยารักษาโรคและปราบแมลงได้ด้วย
มันไม่เหมือนกับยาเส้นหรือบุหรี่ทั้วไป ไม่ฟอกอะไรทั้งนั้น มันหอมและมีรดหรึกลิ่นอายของยาเส้นพื้นบ้าน เพราะใช้การบ่มให้สูกและหอมจากนั้นนำมาขวานด้วยมือให้เป็นเส้น. หลายขั้นตอนครับเอาเป็นว่าจริงไม่จริงต้องลองดู